27 april: Piet’s motortocht voor de Maag Lever Darm Stichting!

In Zeeland is het reeds een begrip: de Krukeltoer. Een benefiet motortocht door het Zeeuwse landschap op 27 april aanstaande. Piet Allewijn, fervent motorrijder, organiseert de tour al 24 jaar. Maar deze editie is wel de meest bijzondere voor hem: met de Maag Lever Darm Stichting als benefiet-doel komt het dichter bij zijn eigen levensverhaal dan ooit.

Piet heeft de ziekte van Crohn, ernstige ontsteking van de darmen, én kreeg in 2013 een nieuwe lever. Toen de organisatie besloot dat er een nieuw benefiet-doel moest komen, wist hij het wel. “Jongens, we moeten eens naar de Maag Lever Darm Stichting”, zei hij tegen de rest van de organisatie van ProMotorZeeland. “Het was meteen duidelijk waarom. Iedereen was het dan ook direct unaniem eens.”

Na deze korte vergadering werd de jaarlijkse organisatie weet in gang gezet. Evenement opzetten, sponsors werven, bekendheid voor de tour krijgen.

Bezigheden voor de Krukeltoer die Piet niet elk jaar even makkelijk heeft kunnen doen. “Elk jaar heb ik meegewerkt in de organisatie, hoe ziek ik ook was. Maar één jaar was ik zo slecht aan toe dat ik niet mee kon rijden. Maar het viel vaak niet mee.” 

Piet’s darm- en leverfalen

Het waren Piet’s darmen en lever die hem in al die jaren dwars zaten. Het begon met zijn darmen, die vanaf zijn 30e begonnen op te spelen. Steeds vaker moest hij naar het toilet, buikpijn en hij bleef maar afvallen. Mensen wuifden de klachten lachend weg met ‘vast zenuwen voor het vaderschap’.

“Nou, dit was al mijn tweede kleine. Zenuwachtig was ik niet meer. Ik wist dat het meer was dan dat, maar kon niet zeggen wat het was.” Het bleek de ziekte van Crohn. Een ziekte waar met de juiste medicatie goed mee te leven was. Maar die moest steeds verder opgehoogd worden. Tot zijn lever begon te haperen. “Meneer Allewijn, u moet uw borrel eens laten staan”, beval zijn internist hem. “Ik dronk al jaren geen druppel meer!”

Het bleek Primaire Sceloserende Cholangitis (PSC), waarbij de galwegen binnen en buiten de lever ernstig ontstoken zijn. Een levertransplantatie was onvermijdelijk. Spannende tijden braken aan. Maar ook hoopvolle tijden, want het moest maar eens gedaan zijn met om de 4-5 weken zo doodziek zijn dat hij naar het ziekenhuis gebracht moest worden, “vol toeters en bellen gehangen werd” en dan weer naar huis mocht - alleen om te wachten op de volgende terugval.

Doordat zijn situatie zo nijpend was, was er 9 maanden later al een lever beschikbaar. En sindsdien gaat het goed met Piet.

“Je blijft natuurlijk altijd leverpatiënt. Ik ben nog wel eens moe of ziek, maar niet zoals het er vroeger aan toe ging.”

Zoals de Krukeltoer een manier was om hem voorheen gaande te houden, is het nu een ode aan zijn herstel. Aan zijn nieuwe lever. En aan de mogelijkheid om met onderzoek buikpatiënten beter te maken.