Stroomafwaarts over de Donau: 'Mooier dan ik had durven dromen'

Willem den Hartog uit Sliedrecht is terug van zijn Donau Experience, Stroomafwaarts over de Donau. Op 9 april begon hij met peddelen in zijn kano in Duitsland, om vervolgens 2888 kilometer te peddelen, gedurende precies vijf maanden. Zijn doel: een mooi bedrag ophalen voor de Maag Lever Darm Stichting. Hij ontmoette interessante mensen, hoorde boeiende verhalen en werd overal uitgenodigd. Omdat Willem de tijd had, ging hij op alle uitnodigingen in en kwam zo op de meest bijzondere plekken in allerlei landen. Natuurlijk was de tocht ook zwaar, zeker de eerste 300 kilometer die hij af moest leggen. Soms moest de Sliedrechter de kano hele stukken door de droge rivierbedding slepen of over het land rijden met de kanokar.

Op zondag 10 september arriveerde Willem weer in Nederland. De hele ervaring was 'overweldigend', zegt hij net na terugkomst. "Mijn Donau Experience, Stroomafwaarts over de Donau, is mooier geworden dan ik ooit had durven of kunnen dromen. Wat een enorme geestverruimende ervaring is dat geworden."

Alleen al door de mensen die Willem op zijn reis door bijna tien landen tegenkwam. "De mensen waren overal zo gastvrij. Servië, Bulgarije, Roemenië – overal waren de mensen heel uitnodigend en dat had ik niet direct verwacht. Het gebeurde heel vaak dat ik aan het peddelen was en dat mensen vanaf de kant naar me riepen dat ik moest komen. Op die uitnodigingen ging ik gewoon in, want ik had toch de tijd. De mensen maakten eten en drinken voor me – zelfs mensen die zelf vrijwel niets hadden. Wat ze hadden, gaven ze weg aan mij." Inclusief apparatuur. "Toen mijn accu voor mijn laadinrichting kapot was, kreeg ik van iemand een accu cadeau. Kon ik mijn apparatuur weer opladen. Dat is toch niet te geloven?"

Naast alle positieve verhalen erkent Willem ook wel dat het af en toe best zwaar was om de grote stukken te peddelen in zijn eentje. "Soms was het peddelen heel zwaar, zeker wanneer er tegenwind was met grote golven. Diverse keren had ik spierpijn en ik kreeg ook een schouderblessure. Die heb ik nu nog af en toe, maar het valt op zich mee."

Voor Willem is het een eenmalige actie geweest. Niet omdat hij het vond tegenvallen, helemaal niet, maar hij is er de man niet naar om iets twee keer hetzelfde te doen. "Ik houd niet zo van herhaling. Ik wil altijd iets nieuws. Het was een fantastische tocht, die ik alleen niet iedereen kan aanraden. Want zeker de eerste 300 kilometer was het erg zwaar. Soms was er weinig water op de Donau en moest ik hele stukken mijn kano door de rivierbedding slepen. Dan was het ronduit beulen. Maar al met al viel mijn reis me niet tegen, zeker niet."

Zelfs wanneer hij het moeilijk had, waren er lichtpuntjes. "Ik heb dagenlang in de sneeuw gezeten. En gelegen, want ik lag dan onder mijn tarpje in mijn bivakzak op de oever. Dat was wel koud! Na die negen dagen in de sneeuw ben ik een nacht in een hotel gegaan. Ik heb daar wel anderhalf uur onder de douche gestaan om weer op te kunnen warmen."

Nu gaat Willen weer terug naar het gewone leven. Dat is even wennen, zegt de Sliedrechter monter. "Nu zal ik weer aan het leven hier moeten wennen, wat na deze natuurbeleving – het was zo overweldigend allemaal - best een opgave is. Drukte en verplichtingen wachten me hier al weer op maar ik ga er hier ook weer opnieuw aan wennen want het is heerlijk om weer bij m'n familie te zijn. En weet je wat het grappige is? Ik at eerst nooit vissoep, ik vond er hier altijd een luchtje aan zitten, haha, maar op mijn reis heb ik het heel veel gegeten, zo lekker!"

Aan zijn reis heeft hij niet alleen zijn smaakontwikkeling voor vissoep overgehouden, maar ook vriendschappen. Zoals met mensen uit Mexico. "Ik heb mensen uit Mexico ontmoet die echt vrienden geworden zijn. We hebben nog steeds contact. Ik ben daar altijd welkom, zeiden ze. Dat zijn toch leuke dingen. En aan het eind van mijn reis heb ik de steen die ik tijdens een eerdere reis in het plaatsje Donaueschingen oppakte, neergelegd op het eilandje Sacalinu de Zwarte Zee. Een prachtig moment, dat me echt wel wat deed."

Het is nog altijd mogelijk om Willem's actie te steunen via zijn actiepagina. Meer lezen over de ervaringen van Willem den Hartog kan via Willem’s blog.

Bron: De Merwestreek