Jaap en Lenie Boeter brengen voor MLDS € 5.000 van de Noordkaap mee

Een fantastische ervaring, een en al uitdaging, een compleet avontuur, een unieke beleving, enerverend, vermoeiend soms ook. Met die verzameling kreten is goeddeels aangegeven hoe de deelnemers van Nokian Navigate North 2017 hun deelname aan dit evenement, begin dit jaar, hebben ondervonden. Onder hen waren ook Jaap en Lenie Boeter uit Middelharnis. Zij, onder de teamnaam 'Kranig op weg', en nog 42 andere teams gingen in de tweede helft van januari de enorme uitdaging aan om, in georganiseerd verband, van huis vandaan met de auto heen en weer naar de Noordkaap te rijden. Niet alleen voor het bijzondere avontuur, maar ook om er een goed doel mee te dienen. Jaap en Lenie brachten het mooie bedrag van € 5.000 bijeen en dat werd vorige week vrijdag in chequevorm overhandigd, aan de Maag Lever Darm Stichting.

Het was de vijfde keer dat de Navigate North werd gehouden, dus de eerste lustrumeditie. Al eerder hadden Jaap en Lenie eraan mee willen doen, maar doordat Jaap door darmkanker werd getroffen in het jaar dat ze mee zouden doen, ging er door die plannen een streep. Gelukkig kon de ziekte bij Jaap succesvol worden behandeld en kon dit jaar wel worden deelgenomen aan de monstertocht, die een combi is van deelnemen aan een expeditie, waarbij in zeven dagen 7.000 kilometer moet worden afgelegd, aan de hand van pas op het laatste moment doorgegeven GPS-coördinaten, zónder vooraf te weten hoe de route zal zijn en wat het eindpunt is, pionierend door een besneeuwd en ijzig landschap, daardoorheen de kortste en snelste route te vinden, genietend van adembenemend natuurschoon en bijzondere belevenissen, én natuurlijk het steunen van een – zelf te kiezen – goed doel. Vanwege de ziekte die Jaap had, besloten Jaap en Lenie de Maag Lever Darm Stichting te steunen.

Navigeren
Vanaf het huisadres moet eerst naar Stockholm worden gereden, waar ditmaal het verzamelpunt was. Alleen al een rit van zo'n 1500 kilometer. Natuurlijk met een auto die geheel klaargemaakt is om de tocht daarna, door een ijselijk klimaat heen, te kunnen maken, mét de nodige technische voorzieningen aan boord om te kunnen navigeren, want daar komt het in het bijzonder op aan tijdens de expeditie. Per deelnemend team rijdt de één, de ander navigeert tijdens de vele honderden kilometers, soms meer dan tweeduizend, die per expeditiedag moeten worden afgelegd. Met het vinden van de kortste én snelste route – taak van de navigator – worden punten verdiend, maar ook met speciale opdrachten die tussendoor gegeven worden. Voor de prijzen of om te winnen deden Jaap en Lenie echter niet mee. Het ging hun puur om de belevenis van dit avontuur voorbij de Poolcirkel, naar de Noordkaap, het Dak van Europa, in hun vierwiel aangedreven Volkswagen Tiguan.

Fundag
Wie tijdens de expeditie verwachtte dat de tocht volgens route A zou gaan, kwam er op het laatste moment soms achter dat het route B werd, waarmee eventueel op voorhand al uitgestippelde navigatieplannen dan geheel moesten worden losgelaten en van voren af aan opnieuw kon worden gerekend. Dat gebeurde op de eerste dag al. Toen vanuit Stockholm de tocht van Zweden naar Finland niet over land ging, maar per boot. Maar er wachtten ook andersoortige verrassingen. Zoals met eigen ogen aanschouwen hoe, daar weer voor 't eerst na vijf jaar, met groene lichtwaaiers het Noorderlicht aan de donkere hemel verscheen. Of toen de tweede dag een fundag bleek te zijn, met op het programma gezamenlijke uitjes, zoals met hondensleeën of op sneeuwscooters door het koude winterlandschap van het hoge noorden te trekken. Of met hun auto's het natuurijs op te gaan en daar naar hartenlust te scheuren, of vast te raken in de forse sneeuwhopen. Of aan 't eind van de dag met z'n allen een echte Finse sauna in te gaan. Of midden tussen sneeuw en ijs, en alleen met zwembroek en sokken aan, een hot whirlpool in te stappen om daarna zich in een berenkoud ijswak te laten zakken… Ook de volgende dag was er nog zo'n soort uitje, toen met sneeuwscooter en groepsslee een bevroren Noors fjord opgegaan werd om daar vanuit een wak enorme krabben op te vissen om die, rauw of gekookt, te verorberen…

Onherbergzaam
Centraal stond echter het afleggen van de enorme afstanden. Met altijd weer het gevaar dat de auto in een massa sneeuw vastraakt. Niet zelden als men hoopte een kortere route te zijn ingeslagen, bleek het strandingsgevaar het dichtstbij te zijn. Dan kwam het op teamwork aan om elkaar los te trekken. In het uiterste geval kon via de reisleiding zwaarder materieel worden besteld. Maar dat leverde wel strafpunten op, evenals aan 't eind van een expeditiedag bleek dat een team sneller had gereden dan de maximum toegestane 70 km/uur.
Hoe noordelijker ze gingen, des te onherbergzamer het klimaat werd. De temperatuurmeters op het dashboard in de auto's gaven -28 graden Celsius aan, een ongenadige wind joeg niet alleen de belevingstemperatuur naar veel kouder dan -28, maar maakte ook dat massa's stuifsneeuw de pad onbegaanbaar maakten als niet in kolonne zou worden gereden met voorop een robuuste sneeuwschuiver. Zo werden op de derde expeditiedag de laatste twintig kilometers afgelegd om uiteindelijk de Noordkaap te bereiken. Een sterke ijskoude wind maakte zelfs een kort verblijf buiten de auto daar bijna ondraaglijk. Maar natuurlijk werd van de deelnemers toch even een foto gemaakt bij het monument aldaar.
Ook de terugreis ging meer dan eens door schier onbegaanbaar oord, waarbij met enige regelmaat een team met hun auto van de weg raakte. Vooral die avond toen het begon te regenen op een al besneeuwde en bevroren ondergrond en het zelfs vrijwel onmogelijk bleek om naast de auto op de weg te staan zonder weg te glijden of onderuit te gaan.

Eén groot team
Maar ze zijn er gekomen. Heen, en terug, met 's nachts telkens een uitstekend verzorgd hotelverblijf. Wel moest op de heenreis één van de teams hun vastgeraakte wagen achterlaten en met één van de andere teams mee verder rijden. Los proberen te krijgen kostte te veel tijd. Op de terugrit zou de auto weer wel opgehaald worden, zij het met een dan totaal bevroren motorblok. Maar met tussenkomst van een garagebedrijf ter plaatse lukte het na een nacht de wagen weer probleemloos aan de gang te krijgen. Een ander team echter verspeelde onderweg hun auto toen ze van de weg raakten. Het voertuig liep daarbij dusdanige schade op dat 'ie als afgeschreven moest worden beschouwd. Maar mét elkaar vormden de teams één groot team dat de schouders eronder zette om voor de gedupeerden een nieuwe auto te bekostigen.
Na, opnieuw per boot, Zweden verlaten te hebben, ging de terugrit via Denemarken naar het Duitse Lübeck, waar de finish was, om de volgende dag in Hazerswoude Dorp bij de publieksfinish weer te worden verenigd met gezin, familie en bekenden, die daar in groten getale de terugkerende deelnemers met een warm onthaal verwelkomden.

Hard werken
"Een opeenstapeling van onvergetelijke ervaringen. Alleen maar bijzondere dingen, achter elkaar. Het maakte 't spannend, bijzonder, gaaf!", zo vatte één van de deelnemers de Navigate North samen. En dat kunnen Jaap en Lenie alleen maar van harte onderschrijven. Op de vraag of 't er nóg een keer in zit dat ze meedoen, geven ze niet direct een volmondig ja, maar zeker ook geen ontkennend antwoord. "Het is geen vakantie, maar echt hard werken", zegt Lenie veelbetekenend. "Ook moet je van tevoren bij anderen bedelen of ze bij willen dragen aan jouw goede doel. En eerlijk gezegd hou ik er helemaal niet van om te lopen schooien…", geeft Jaap aan. "Maar toch zouden we 't nog wel eens willen doen, denk ik."

Wetenschappelijk onderzoek
Bovendien is dat "schooien" van Jaap niet voor niets geweest. Dankzij de bijdragen, groot en klein, van iedereen die Jaap en Lenie hebben gesteund, konden ze vorige week de cheque van € 5.000 overhandigen aan Dave Dielissen van de Maag Lever Darm Stichting, die hiervoor vanuit 's-Hertogenbosch speciaal naar Middelharnis kwam om deze bijdrage dankbaar in ontvangst te nemen. De Maag Lever Darm Stichting financiert wetenschappelijk onderzoek om het bevolkingsonderzoek naar darmkanker verder te verbeteren. "Darmkanker geeft vaak pas in een laat stadium klachten", zo geeft de stichting aan. "Daarom is vroege opsporing uiterst belangrijk. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe beter de behandelmogelijkheden zijn en is er meer kans op genezing." Hóe belangrijk dat is, heeft Jaap zelf ondervonden. En om hieraan een bijdrage te kunnen leveren, legden Jaap en Lenie met nóg meer motivatie de in totaal 10.000 kilometer af!

Bron: door Hans Villerius van Eilanden-Nieuws.nl